فلسفه سیاسی انقلاب اسلامی؛ امکان یا امتناع دولت دینی انقلابی

درباره امکان یا امتناع دولت دینی انقلابی، دیدگاه‌های متفاوتی وجود دارد. دیدگاه امتناعی نیز به جهت امتناع در امکان یا وقوع، اختلاف نظر دارند. این اختلاف از جمع میان انقلاب با دین و دولت ناشی می‌شود. لکن ایراد اساسی بر دیدگاه امتناع این است که انقلاب به حرکتی گنگ و نامفهوم تبدیل می‌شود و حاصلی بیش از وضعیت آنارشیستی نخواهد داشت و در نتیجه انگیزه‌ای برای وقوع آن در میان انقلابیون به وجود نمی‌آید.

رئیس «سمت» در ادامه گفت: دیدگاه مختار این است که وقوع دولت انقلابی امر ممکنی است و به لحاظ ایدئولوژیکی نیز لازم‌التحقق است. اصولاً نکته مغفول مانده این است که تحقق دولت انقلابی ادامه راه انقلاب است و نه پایان آن. شعار «من انقلابی‌ام» در متن حکمرانی اشاره به همین معنا دارد. حکمرانی علوی، اساساً ماهیت انقلابی دارد. لکن کار بسیار سخت و دشوار است. موانع بزرگی در این راه وجود دارد. از جمله این موانع عبارت است از: روزمرگی، از خودبیگانگی، عقلانیت ابزاری، عرفی شدن و جبهه معارضین.

دکتر مهدوی‌زادگان در ادامه افزود: راهکارهایی برای مقابله و حل این دشواری‌ها وجود دارد و باید آنها را شناسایی و پیگیری کرد. از جمله این راه‌حل‌ها می‌توان به ایمان و امید به راه انقلاب، ایدئولوژی اسلامی، فلسفه سیاسی امامت و فقه پویا اشاره کرد.

گفتنی است این نشست چهاردهمین نوبت از سلسله نشست‌های «معارف اسلامی و انقلاب اسلامی» بود که به همت پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی و همکاری تعدادی از مراکز آموزشی و پژوهشی برگزار می‌شود.